Περίληψη

Εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια καταγράφονται στη διεθνή βιβλιογραφία προσπάθειες να καταστούν λειτουργικές οι έννοιες της καινοτομίας και της ποικιλομορφίας στη μουσική, χωρίς ακόμη να έχει επιτευχθεί ομοφωνία. Η ανάγκη να προσδιοριστούν οι έννοιες αυτές προέκυψε από την ανάπτυξη εμπειρικών ερευνών με στόχο να ελεγχθούν ισχυρισμοί και υποθέσεις που διατυπώθηκαν κατά καιρούς για τη βιομηχανία των ηχογραφημάτων. Σήμερα, η σχετική συζήτηση διεξάγεται με νέα δεδομένα: σύγκλιση διαφορετικών μέσων και μορφών επικοινωνίας, συγκρότηση παγκόσμιων βιομηχανικών συμπλεγμάτων πολυμέσων, αναδιοργάνωση και συνέργεια των επιμέρους τομέων τους (συμπεριλαμβανομένης της μουσικής), νέοι κύκλοι συγκέντρωσης των μέσων επικοινωνίας, εναλλακτικές δυνατότητες παραγωγής, πρωτοφανείς δυνατότητες αποδιαμεσολάβησης, μεταβολές στους κοινωνικούς ρόλους των μουσικών, καθώς μεταβάλλονται οι σχέσεις τους με τη βιομηχανία ηχογραφημάτων, η πρόσβασή τους σε πολιτισμικούς πόρους, αλλά και στα ακροατήρια, εξέλιξη της πρόσβασης στη μουσική, εξέλιξη των χρήσεων και της πρόσληψής της.

Σε αυτές τις συνθήκες, αποκτά ιδιαίτερη σημασία ο έλεγχος των υποθέσεων περί πολιτιστικής ομογενοποίησης και συντηρητισμού, αλλά και περί συμβολής της βιομηχανίας ηχογραφημάτων στον εκδημοκρατισμό της καλλιτεχνικής επικοινωνίας, στον εμπλουτισμό και την ανάπτυξη του μουσικού πολιτισμού και της κουλτούρας.

Στην ανακοίνωση παρουσιάζεται η πολυπλοκότητα του προβλήματος για την ποικιλία και την ποικιλομορφία (και κατ' επέκταση για την καινοτομία), εστιάζοντας στην περίπτωση της βιομηχανίας των ηχογραφημάτων. Στόχοι της ανακοίνωσης είναι αφενός να συνοψίσει τις μέχρι τώρα προσεγγίσεις και να επεκτείνει τη συζήτηση για τις μεθόδους διερεύνησης, και αφετέρου να συμβάλει στη διαμόρφωση της θεματολογίας του ερευνητικού δικτύου για τη μουσική βιομηχανία, εστιάζοντας στην ελληνική περίπτωση, για την οποία δεν εντοπίζονται ανάλογες μελέτες.