Περίληψη

Το άρθρο παρουσιάζει το σκεπτικό για τις επιλογές του αφιερώματος εξετάζοντας συνοπτικά τον πολυσχιδή και διεπιστημονικό χαρακτήρα του πεδίου των δημοσιογραφικών σπουδών. Υποστηρίζοντας ότι έχει ιδιαίτερη σημασία ο προσδιορισμός τους ως επίγνωσης της δημοσιογραφίας, όπως ορίζουν το πεδίο οι Calcutt και Hammond, θεωρεί ότι απαρτίζεται από ένα σύνολο επιστημών που εξετάζουν την παραγωγή του δημοσιογραφικού λόγου, τις πρακτικές, τις μορφές και τα είδη, τις κοινωνικές λειτουργίες και την εξέλιξη της δημοσιογραφίας, αλλά και την εκπαίδευση των δημοσιογράφων.

Λαμβάνοντας υπόψη μία πολύ σύντομη επισκόπηση του πεδίου στη χώρα μας (αφού άλλωστε αναλυτικότερη ανάπτυξη παρουσιάζεται σε σχετικό άρθρο του αφιερώματος), υιοθετεί την άποψη που έχουν αναπτύξει και άλλοι αναλυτές: σε συνθήκες παλινδρόμησης ή διολίσθησης σε μορφές αυταρχισμού, η ίδια η δημοσιογραφία αποκτά ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο (και ίσως όχι τόσο) ως πεδίο άσκησης ηγεμονίας, αλλά και ως πεδίο αντίστασης.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι συγγραφείς συμφωνούν ότι θα ήταν αυτοκαταστροφικό για την ακαδημαϊκή κοινότητα να επιτρέψει τη μετατροπή της σε πάροχο υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης για τη βιομηχανία των ειδήσεων. Αυτό θα είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθούν η κριτική ανάλυση και η μελέτη της δημοσιογραφίας σε βάθος μέσω της ανάπτυξης των δημοσιογραφικών σπουδών.