Περίληψη

Αναλύεται η διαδικτυακή παρουσία του ραδιοφώνου στην περίπτωση της Ουγγαρίας, της Ελλάδας, αλλά και του ιδιότυπου διαδικτυακού ραδιοφώνου ARTEradio.com. Οι ιστότοποι αναλύθηκαν από την άποψη της εμφάνισής τους, των πληροφοριακών και ενημερωτικών κειμένων που περιλαμβάνουν, καθώς και του ηχητικού υλικού που ενδεχομένως διαθέτουν, των σχημάτων προσανατολισμού που υιοθετούν, καθώς και της παρουσίας ή της απουσίας προσπελάσιμων από το κοινό αρχείων με τα προγράμματά τους. Τα δείγματα που εξετάστηκαν, περιλαμβάνουν ιδιωτικούς και δημόσιους ραδιοσταθμούς, καθώς και ραδιοσταθμούς τοπικών κοινοτήτων. Περιλαμβάνουν επίσης ραδιοσταθμούς με εκπεμπόμενο και ραδιοσταθμούς με διαδικτυακό μόνο πρόγραμμα.

Με βάση την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, και η οποία αποτελεί μέρος ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος, παρουσιάζονται οι βασικές λειτουργίες των ραδιοφωνικών ιστοτόπων, εξετάζονται οι σκοποί για τους οποίους δημιουργήθηκαν και οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούνται. Παράλληλα, προτείνεται ένα σχήμα για την ταξινόμησή τους. Η συγκριτική ανάλυση και η ταξινόμηση στηρίζονται στην προσπάθεια να κατανοηθεί εάν και κατά πόσο οι ραδιοσταθμοί αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν το διαδίκτυο:

• με καινοτόμο τρόπο, δηλαδή ως νέο μέσο και κατά συνέπεια κατά πόσο παράγουν νέους τύπους περιεχομένου, αξιοποιούν νέες μορφές, νέα μοντέλα και νέα πρότυπα παραγωγής,
• από την άποψη της προσέγγισης νέων τμημάτων του ακροατηρίου, μεταφέροντας ήδη γνωστά και δοκιμασμένα πρότυπα παρουσίασης του περιεχομένου που παράγουν και διαδίδουν.

Το άρθρο περιγράφει το θεωρητικό πλαίσιο, την προσέγγιση που υιοθετήθηκε και τα εργαλεία ανάλυσης που χρησιμοποιήθηκαν. Στην περίπτωση της Ουγγαρίας αναλύθηκαν 36 ραδιοφωνικοί ιστότοποι, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας κατασκευάστηκε δείγμα 44 ραδιοφωνικών ιστοτόπων, αντιπροσωπευτικό ως προς την κατανομή των ραδιοσταθμών στους 51 νομούς. Η τυπολογία των ραδιοφωνικών ιστοτόπων αναδεικνύει τις βασικές λειτουργίες τις οποίες φαίνεται να επιτελούν και οι οποίες γίνονται περισσότερο σαφείς μέσω της σχετικής ανάλυσης.

Τα αποτελέσματα στην περίπτωση της Ελλάδας, δείχνουν ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων το διαδίκτυο θεωρείται μάλλον ως ένα επιπλέον μέσο πρόσβασης στα ακροατήρια, με κατεστημένους τρόπους προσέγγισης, παρά ως νέα μορφή επικοινωνίας που θα μπορούσε να εμπλουτίσει το περιεχόμενο που παράγουν και διαδίδουν οι ραδιοσταθμοί.

Ανοικτά για μελλοντική έρευνα παραμένουν τα ερωτήματα για την ενδεχόμενη επιρροή των ραδιοφωνικών ιστοτόπων στις συνήθειες ακρόασης και στη μουσική κουλτούρα των ακροατηρίων γενικότερα.