Περίληψη

Στο άρθρο αυτό αναλύεται η εφαρμογή και αξιοποίηση των σύγχρονων μέσων και μορφών μαζικής επικοινωνίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Το βασικό συμπέρασμα της θεωρητικής και εμπειρικής έρευνας είναι ότι η εν λόγω εφαρμογή συνάδει με τη συστηματική καλλιέργεια μιας κουλτούρας της προσαρμογής και όχι μιας κουλτούρας κριτικού προσανατολισμού στην κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό διακρίνεται, άλλωστε, και στη γενικότερη τάση να μετατραπεί η εκπαίδευση σε κατάρτιση και να υποκατασταθεί η παιδεία από τη μαθητεία. Η ανάλυση δείχνει ότι η τάση αυτή αντανακλά βαθύτερες πολιτισμικές μεταβολές, καθώς και μεταβολές στη φύση του κοινωνικού δεσμού.

Η ανάλυση στηρίχθηκε σε δεδομένα, τα οποία προέκυψαν από ποσοτική εμπειρική έρευνα με ερωτηματολόγιο και με αντικείμενο τις απόψεις των εκπαιδευτικών για τις εφαρμογές και τις χρήσεις των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου στην εκπαίδευση. Στηρίχθηκε επίσης στις επικρατέστερες θεωρητικές προσεγγίσεις, καθώς και σε κείμενα στα οποία διατυπώνεται η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική. Η ανάλυση καταλήγει προτείνοντας τις βασικές αρχές μιας εναλλακτικής προσέγγισης για την εφαρμογή και την αξιοποίηση των σύγχρονων μορφών και μέσων επικοινωνίας στην εκπαίδευση.