Περίληψη

Η εισήγηση εστιάζει σε ορισμένες πτυχές της πολυσύνθετης σχέσης ανάμεσα στη μουσική ως συλλογική δραστηριότητα και την πολιτική. Εξετάζονται ορισμένοι από τους τρόπους με τους οποίους μείζονες θεσμοί για την παραγωγή, διάδοση και πρόσληψη της μουσικής επιτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες στο πλαίσιο της συγκρότησης και της αναπαραγωγής πολιτιστικής ηγεμονίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα ζητήματα που αφορούν τη διαχείριση της καινοτομίας και την πολιτιστική ποικιλομορφία, καθώς και στις διαστάσεις της πολιτιστικής ηγεμονίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρείται μια συνοπτική ανασκόπηση της συζήτησης για τις πολιτικές προεκτάσεις της στρατηγικής και των τακτικών που ακολουθεί η μείζων βιομηχανία των ηχογραφημάτων σε ένα περιβάλλον όπου παρατηρούνται δομική ανασυγκρότηση των μορφών μαζικής επικοινωνίας και ανάδυση νέων μορφών κοινωνικότητας. Η εισήγηση υπογραμμίζει ότι τα ζητήματα τα οποία τίθενται σήμερα, άπτονται της πολιτιστικής πολιτικής όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.